Dorosłą być

 

Dorosła:

• nie czeka na przyzwolenie;

• nie szuka aprobaty na zewnątrz;

• porzuca dobrze znane: muszę, powinnam, trzeba, wypada;

• działa pomimo braku wsparcia;

• nie szuka okazji, by zasłużyć na miłość;

• nie tłumaczy się ze swoich decyzji;

• podejmuje samodzielne decyzje;

• nie dba o to - co ludzie powiedzą;

• nie umniejsza nawet swoim małym osiągnięciom;

• nie pozwala sobą manipulować;

• jest pogodzona w faktem, że innych nie zmieni, może zmienić jedynie swoje podejście;

• wie, że nikt nie jest wstanie wpłynąć na jej uczucia, to ona decyduje;

• nie czuje się odpowiedzialna za cały świta;

• potrafi odpuścić rzeczy, które nie są priorytetami;

• skutecznie realizuje cele;

• stara się wychodzić ze swojej strefy komfortu, bo wie, że dopiero tam czeka na nią prawdziwe życie;

• jeśli czegoś chce, to do tego dąży wbrew wszystkiemu;

• ufa swoim odczuciom, które idą z ciała, a nie z racjonalnej analizy;

• porzuca perfekcjonizm i nadmierną kontrolę;

• potrafi cieszyć się chwilą i zaopiekować swoim wewnętrznym dzieckiem;

• akceptuje cały wachlarz emocji, ale nie pozwala, by one nią rządziły;

• nie spełnia oczekiwań innych;

• nie poświęca się;

• nie wzbudza w innych poczucia winy i nie obwinia innych;

• nikomu nie musi niczego udowadniać;

• żyje w zgodzie ze sobą;

• rozumie, że nie wszyscy muszą myśleć jak ona;

• wie, że świat nie jest tylko czarno – biały, ale jest całą paletą barw;

• nie obawia się mówić „nie” i nie ma z tego powodu wyrzutów sumienia;

• nie zakłada masek, akceptuje swoje niedoskonałości;

• ma świadomość, że to, co inni mówią na jej temat jest o nich, a jej reakcja na to, mówi o niej samej i o tym, z czym ma jeszcze problem;

• potrafi stanąć za sobą i bronić swojego zdania;

• wie, że ludzie nie zaspokoją jej potrzeb, robi to sama;

• nie wstydzi się prosić o pomoc i nie traktuje tego, jako słabość;

• jest dla siebie najlepszym przyjacielem, wyzbywa się wewnętrznego krytyka;

• wie, że wiele zależy od niej, ale nie wszystko;

• wie, że nie na wszystko ma wpływ, ale zawsze ma wybór, co do swojej reakcji;

• nie ma potrzeby zbawiania całego świata;

• uczy się, że nigdy nie będzie tak, by zadowoliła wszystkich;

• wybacza sobie porażki i traktuje je jak lekcje;

• potrafi przyznać się do błędów i ma świadomość, że ideałów nie ma;

• problemy są dla niej wyzwaniami i okazją, by jeszcze bardziej siebie poznać;

• akceptuje rzeczywistość, ale nie boi się zmian;

• rozumie, że zmiana jest możliwa tylko wtedy, gdy poprzedzi ją akceptacja;

• wie, że czasu nie zatrzyma, akceptuje upływający czas, który zostawia ślady na jej twarzy i ciele;

• potrafi być sobą i pozwala na to innym;

• akceptuje swój smutek, żal, lęk, bezsilność, nie ucieka w „nieczucie”, tylko dlatego może pójść dalej;

• nie wyznaje filozofii - „przepraszam, że żyję” ani „wszystko mi się należy”;

• nie boi się wyznaczać nowych celów, robi to małymi krokami;

• wierzy w siebie, ale nie popada w pychę, czuje wdzięczność za to, co już osiągnęła;

• wie, że złe mija, a dobre wraca;

• wie, że dopóki sama nie zacznie siebie szanować, doceniać, rozumieć, nikt jej tego nie zapewni;

• wie, że żądania dają odwrotny skutek, rodzą opór;

• wie, że jedyne ograniczenia są w jej umyśle;

• pojmuje już, że jej zachowania, to wynik wpojonych jej przekonań, które może zmienić, jeśli będzie chciała;

• uczy się nie ufać myślom, które działają jak automat i są nawykowe;

• wie, że sukces to wynik długotrwałej pracy, następujących kryzysów, zwątpień, że nic nie dostaje się od tak;

• wie, że wszystko ma takie znaczenie, jakie sama mu nada;

• chce kochać i być kochana, ale nie za wszelką cenę;

A Ty, jaką posiadasz definicję bycia dorosłą?