Bądź pokojem - dla siebie, dla innych

 

1. Nie uciekaj od emocji. Nie dziel emocji na dobre i złe. Jedne i drugie są bardzo potrzebne, choć niektóre z nich jest nam łatwiej przeżywać. Im bardziej będziesz od nich uciekać, tym bardziej będą Cię gonić. Stłumione wrócą. Przyznaj się – tak boję się.

2. Nie katuj się ciągłym oglądaniem serwisów informacyjnych, bo to Ci nie służy, nie zapraszaj wojny do swojego domu. To tylko pozorne utrzymywanie kontroli. Chcesz być na bieżąco wystarczy raz dziennie sprawdzić informacje na wiarygodnych portalach.

3. Skup się na działaniu, ale nie na działaniu, które ma odwrócić Twoją uwagę od sedna problemu. Działanie z lęku nie jest dobrym kierunkiem. Podejmowanie pomocy buduje u Ciebie poczucie sprawczości – czyli wiesz, że są obszary, na które masz wpływ. Rób tyle, ile możesz zrobić.

4. Bądź empatyczny, co nie znaczy, że masz generować swój lęk na innych i wspólnie zanurzać się w cierpieniu, ale wspieraj w lęku. Empatia to współodczuwanie, ale także wspieranie i wiedza, jak reagować na emocje innych.

5. Aby dać trzeba mieć, by dawać spokój musisz odnaleźć go w sobie. Gdy emocje biorą górę wpadamy w agresję, ucieczkę lub zamrażamy się.

6. Osoby starszym jest trudniej odnaleźć spokój wracają teraz do swoich wspomnień. Tak, jak osoby z rodzin przemocowych, które są bardziej napełnione lękiem, Rosja i sam Putin przypomina im swoich oprawców i generuje bezsilność.

7. U niektórych osób pojawia się poczucie winy. U naszych wschodnich sąsiadów trwa wojna, a My żyjemy, jak gdyby nigdy nic. Czy rezygnacja z nich pomoże tamtym ludziom?

8. Nie wyśmiewaj się z osób gromadzących żywność, czy inne artykuły pierwszej potrzeby, to ich mechanizm obronny i odpowiedź na to, czego są świadkami, tak jak dla innych mechanizmem jest wypieranie i udawanie, że nic się nie dzieje.

9. Jeśli Twoje dziecko nie chce rozmawiać o wojnie – uszanuj to. Powiedz, że jeśli będzie chciało porozmawiać - to jesteś.

10. W rozmowie z dziećmi kieruj się faktami, dostosuj wiadomości do wieku dziecka. Pytaj czego dziecko potrzebuje.

11. To, że dziecko nie mówi, nie znaczy, że nie wie, co się dzieję, wyczuwa napięcie domowników, nauczycieli i kolegów w klasie.

12. Jeśli przygotowujesz paczki i artykuły dla potrzebujących angażuj dziecko, w ten sposób uczysz empatii.

13. Mów dziecku, że na ten moment Polska jest bezpieczna i tyle wystarczy. Nie możesz zapewnić, co do tego, że tak zostanie, Ty tego nie wiesz, w razie realnego zagrożenia, dziecko przestanie Ci ufać.

14. W miarę upływu czasu nastroje ulegną zmianie i tak, jak teraz jesteśmy na etapie lęku przed utratą życia i niemożliwości decydowania o sobie, szukania bezpieczeństwa, za chwilę będziemy mieć poczucie niesprawiedliwości, przyłączy się gniew, bunt, niezgoda i szukanie winnych.

15. Nic nie jest stałe, każda sytuacja ulega zmianie, bądź dobrej myśli, że wszystko się ułoży. Dbaj o siebie. Dbając o siebie – dbasz o innych!