Być dojrzałym

 

       Dojrzały człowiek, cokolwiek to znaczy:

• twardo stąpa po ziemi, ale nie gubi przy tym wrażliwości;

• stara się nie popełniać błędów, ale w razie niepowodzeń, potrafi się do nich przyznać;

• pozwala sobie na gorsze dni, ale zawsze widzi szklankę do połowy pełną;

• nie boi się marzyć, ale realnie ocenia swoje możliwości;

• nie martwi się na zapas, ale woli mieć oczy dookoła głowy;

• umie wsłuchiwać się w siebie, ale nie użala się nad swoim losem – idzie na przód;

• akceptuje rzeczywistość, ale zmienia swoje nastawienia, w końcu na to ma wpływ;

• służy innym, oferuje pomoc, ale nie oczekuje wdzięczności;

• próbuje wyeliminować błędy, ale nie przerażają go porażki;

• przechodzi kryzysy, ale nie popada w beznadzieję, wie, że wszystko jest potrzebne, by stać się jeszcze lepszym człowiekiem;

• wyraża swoje zdanie, ale nie narzuca go innym;

• stara się omijać problemy, ale nie boi się konfrontacji z nimi, gdy nadejdą;

• jest optymistą, ale potrafi realnie ocenić sytuacje bez zbędnych emocji;

• nie dąży za wszelką cenę do realizacji planów, ale próbuje do końca, jest konsekwentny;

• próbuje być samowystarczalny, ale zdaje sobie sprawę, że prosić o pomoc, to nie wstyd;

• mówi, co mu leży na sercu, ale dba, żeby nie zranić drugiego człowieka;

• nie boi się inności drugiego człowieka i jego światopoglądu, ale wybiera tych przy których może być sobą, niczego nie udając;

• robi wiele dla siebie, nie szczędzi przyjemności, ale nie dlatego, że jest egoistą, ale właśnie, dlatego, by nim się nie stać;

• lubi wyznaczać sobie nowe cele, ale nie z potrzeby zabłyśnięcia, a jedynie z własnej potrzeby;

• najpierw myśli, potem działa, co nie oznacza, że nie wie, co to spontaniczne decyzje i impuls;

• zdaje sobie sprawę z własnych słabości, niedoskonałości i wad, ale wie, że ideałów nie ma, dzięki temu nie przerażają go błędy swoje i innych;

• jak kocha to całym sercem, ale wyznacza granice;

• cieszy się z małych rzeczy, ale nie spoczywa na laurach;

• słucha, ale nie ocenia, nie doradza, dopóki ktoś go o to nie poprosi;

• znajduje motywację w innych, ale im nie zazdrości;

• odpoczywa bez wyrzutów sumienia, daje sobie prawo do błogiego lenistwa, pod warunkiem, że nie zawali przy tym ważnych dla niego spraw;

• pracuje nad pozbyciem się wewnętrznego krytyka i potrafi zaopiekować wewnętrznym dzieckiem;

• jest wyrozumiały dla siebie, dzięki temu inni też mogą liczyć na wyrozumiałość z jego strony;

• szuka przyczyn złości, frustracji i niespełnienia;

• nie boi się poznać prawdy na swój temat;

• nie zadowala innych kosztem swojego komfortu psychicznego, nie interesują go oczekiwania drugiego człowieka wobec niego;

• fascynuje go jego życie, dlatego nie interesuje się życiem innych i plotkami;

• nie trwa w niszczących relacjach, bo zdaje sobie sprawę, że zasługuje na wszystko co najlepsze;

• potrafi pogratulować, docenić, pochwalić, wie, że jego to nic nie kosztuje, a w drugim, dobre słowo zostanie na całe życie;

• liczy się dla niego rodzina i przyjaciele, ale nie zatraca się w nich bez reszty, wie, że każdy zasługuje na własną przestrzeń i prywatność;

• traktuje innych tak, jak sam chciałby być przez nich traktowany;

• jeśli oczekuje od innych, wie, że najpierw sam musi dawać od siebie;

• nie oczekuje, że ogół będzie na każde jego skinienie;

• rozumie, że każdy ma chwilę słabości, dlatego jest wyrozumiały i w rzazie czego liczy na zrozumienia ze strony innych;

• dotrzymuje danego słowa, nie składa obietnic bez pokrycia, niczego nie obiecuje, jeśli wie, że może zawalić;

• można powiedzieć mu wiele, nie ocenia, słucha i nie udziela rad, jeśli go się o to nie poprosi;

• przyznaje się do wieku, nie stara się zatrzymać czasu na siłę, każdy etap jest dla niego ważny i niepowtarzalny;

• nie wstydzi się mówić o kompleksach i wadach, wie, że nie ma ludzi doskonałych i swoją postawą dodaje śmiałości innych;

• nie podcina skrzydeł, dodaje otuchy, wspiera, wie, że wierząc w drugiego człowieka dodaje mu mu pewności, a to najlepsza droga do sukcesu;

• daje sobie prawo do chwilowej bezradności i niewiedzy, uczy się przez całe życie;

• szanuje zarówno tych, którzy mają wszystko i tych którzy nie mają nic, nie ocenia ludzi w kontekście posiadania, wykształcenia, statusu społecznego, dla niego wszyscy są równi;

• nie ucieka się do kłamstwa, wie że sam nie chciałby być okłamywanym;

  trwa przy swoim, nie podporządkowuje się większości nawet, gdy jest w mniejszości;

• nie manifestuje na siłę swojej mądrości i wiedzy, nie stara się zarażać innych swoimi poglądami i pasjami, nie robi niczego na siłę;

• unika konfliktów i kłótni, interesuje go punkt widzenia drugiego człowieka;

• lubi ludzi, w każdym stara się dostrzec coś pozytywnego, nie musi wytykać błędów innym i im umniejszać, tylko dlatego, by poczuć się lepiej z samym sobą;

• nie podnosi swojego poczucia wartości, słysząc o niepowodzeniach kolegów;

• zna na tyle swoją wartość, że nawet największy dziwak nie jawi mu się jako zagrożenie, daje sobie i innym przyzwolenie na największe dziwactwa;

• ciekawi go świat i ma apetyt na więcej;

• nie nudzi się sam ze sobą, dla niego nawet nuda może okazać się kreatywna, nie boi się samotności i spotkania z sobą samym, nie zagłusza wewnętrznego głosu, a wychodzi mu naprzeciw;

• świat nie jest dla niego biało – czarny, potrafi dostrzec w nim inne barwy;

• nie zależy mu na akceptacji jego pomysłów, przez innych, wie, że ma prawo żyć po swojemu, nawet, gdy nikt tego nie zrozumie;

• nikt nie jest mu wstanie popsuć dobrego humory swoim krzywym spojrzeniem, przecież to nie jego problem;

• sceptycznie podchodzi do krytyki i pochwał, bo on sam najlepiej siebie zna i wie na co go stać;

• stroni od plotek, szkoda mu na to życia;

• chroni swoja prywatność, nie musi pokazywać swojego życia na portalach, by utwierdzić się w przekonaniu, że naprawdę ma wspaniałe życie;

• nie mówi o osiągnięciach i sukcesach, wie ile w nie włożył pracy, gratulacje nie sprawią, że jeszcze lepiej się poczuje;

• jest przekonany o słuszności swoich wyborów, jeśli popełni błąd, to poniesie wszelkie konsekwencje z nim związane, dlatego nikomu z niczego się nie tłumaczy;

• nie tłumi, nie odrzuca uczuć, nawet tych najtrudniejszych, po prostu przeżywa je, dzięki temu szybko wraca do równowagi;

• kocha siebie, ale nie jest narcyzem z poczuciem swojej nieskazitelności;

• spędza czas z ludźmi dla własnej przyjemności, a nie z przymusu i poczucia obowiązku;

• dla niego maski nie istnieją, jest taki, jaki jest, jeśli komuś to nie pasuje, nie musi utrzymywać z nim kontaktów;

• zawsze mówi to, co myśli, nie szuka akceptacji, nie ma potrzeby bycia lubianym przez wszystkich;

• nie boi się krytyki, wie, że dzięki niej może jeszcze bardziej nad sobą pracować;

• nie boi się zmian, bo wie, że czasem zmiana jest konieczna;

• zawsze doprowadza sprawy do końca, łatwo nie odpuszcza;

• idzie z duchem czasu, nie powiela stereotypów, co nie znaczy, że nie wyznaje prawdziwych i odwiecznych wartości;

• kieruje się rozumem, włączając w to serce i namiastkę intuicji;

• wyraża konstruktywne myśli, dla niego - „nie, bo nie nie istnieje;

• radzi się drugiego, nie uważając tego za słabość, a życiową mądrość;

• daje sobie przyzwolenie na gorsze dni, nie zmusza do sztucznego uśmiechu, jest autentyczny, niczego nie udaje;

• ma poczucie własnej wartości na tyle, że nie musi go szukać w aprobacie i poklasku innych;

• pomaga bezinteresownie, nie oczekując wdzięczności;

• chwyta chwilę i nie boi się powrotu do przeszłości, nawet, jeśli nie była kolorowa;

• stawia czoła swoim lękom, bo ma świadomość, że bez tego, nie będzie mógł pójść dalej;

• kocha życie, śmieje się dużo, otacza pozytywnymi ludźmi, od których czerpie energię;

• daje z siebie sto procent, ale jego celem nie jest się stać perfekcjonistą;

• nie używa sformułowań - „muszę” i „powinienem”, woli zamienić je na - „mogę” i „chcę”;

• potrafi przyznać się, że czegoś nie wie i nie rozumie, w jego świecie nikt nie jest alfą i omegą;

• wie, że podejmując ryzyko może przegrać, ale jeśli go nie podejmie już przegrał;

Można by tak jeszcze długo o życiowej dojrzałości człowieka. Każdy ma zresztą prawo do jej własnej definicji. Któż z nas, mógłby powiedzieć, że jest w stu procentach dojrzałym, świadomym i zdystansowanym do świata człowiekiem. Przed każdym z nas długa droga, aby stawać się lepszym. Życiowa mądrość nie oznacza bycia idealnym, perfekcyjnym, nieskazitelnym. Życiowa mądrość, to nic innego, jak chęć doskonalenia swojej osoby dla siebie i innych, poznawania, doświadczenia wszystkiego, co nas otacza i oferuje świat. Życiowa mądrość, to zdawanie sobie sprawy z własnych zalet i wad, mocnych i słabych stron, to również zgoda na akceptowanie siebie i innych takimi jakimi oni są, bez chęci zmieniania czegokolwiek na siłę. Życiowa mądrość, to chęć poznawania siebie na nowo, szukania przyczyn własnego dyskomfortu i nieuświadomionych potrzeb.

Psychika ludzka jest niezwykle skomplikowana. Często żyjemy w konflikcie z samymi sobą, nie wiedząc, dlaczego dokonujemy takich, a nie innych wyborów, często takich, na które nie mieliśmy najmniejszej ochoty. Nie rzadko blokujemy i tłumimy, to co naprawdę nasze, nie rozumiemy samych siebie, a pragniemy być rozumianymi przez innych.

Człowiek, to jedna, wielka zagadka, największa we wszechświecie. To, co jest widoczne dla innych, nie zawsze jest uświadomione przez nas samych i odwrotnie, to z czego zdajemy sobie sprawę, nie zawsze jest zauważone przez innych. Nie znając przyczyn postępowania, trudno nam zrozumieć siebie i drugiego człowieka. I to jest wielka i piękna tajemnica, jaki może być wspaniały i skomplikowany drugi człowiek.